Środków na podwyżki w ochronie zdrowia wystarczy? „Samo zwiększenie wynagrodzeń nie wystarczy”
Choć pracownicy medyczni mają otrzymać podwyżki, środowisko ochrony zdrowia apeluje: brakuje realnych środków, spójnych zasad i sensownej ustawy. Związki zawodowe ostrzegają, że bez zmian systemowych nowelizacja ustawy o minimalnym wynagrodzeniu w ochronie zdrowia to tylko doraźne łatanie dziur.
- W tej chwili mamy uniemożliwione podpisywanie jakichkolwiek porozumień, bo dyrektorzy szpitali nie mają wiedzy na temat środków - mówiła Krystyna Ptok, przewodnicząca OZZPiP.
Jak dodała, pojawiają się nawet próby podpisywania z organizacjami związkowymi umów, „że te środki pracownicy dostaną w innym czasie, bo ze strony Narodowego Funduszu Zdrowia i Ministerstwa Zdrowia nadal jest wielka niewiadoma”.
Według zapewnień NFZ środki mają trafić do szpitali do 10 sierpnia, jednak związkowcy nie mają pewności, czy stanie się to faktycznie na czas. Jak podkreślają, dopóki nie będzie konkretnych danych, nie można mówić o odpowiedzialnym wdrażaniu podwyżek. A sami przedstawiciele Fundusz podkreślają, że do czasu wyceny podwyżek przez AOTMiT (czyli do 5 czerwca) trudno im jednoznacznie stwierdzić, że w kasie centrali będą wystarczające środki na ten cel.
Grażyna Cebula-Kubat, przewodnicząca Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy, podniosła kwestię form zatrudnienia.
- Powiedzmy sobie to prosto i otwarcie - nadal są lekarze, niektórzy, zwłaszcza rezydenci, którzy skończyli już rezydenturę, wypychani na umowy kontraktowe.
Według niej, lekarze wolą etat, bo daje większe możliwości diagnostyczne i rozwój zawodowy.
- Jeżeli chodzi o zapewnienie ciągłości opieki na oddziałach, zawsze ona będzie lepsza, prowadzona przez lekarzy na umowę o pracę.
Grażyna Cebula-Kubat ostrzegała też przed ryzykiem związanym z brakiem norm zatrudnienia, przeciążeniem godzinowym i biurokracją. "Bez tych norm ciągle będziemy pracować po 200 godzin, po 300. Będziemy ciągle zmęczeni, będzie brak empatii”.
Zdaniem Krystyny Ptok, obecna ustawa o minimalnym wynagrodzeniu nie tylko nie działa jak powinna, ale wręcz pogłębia podziały między poszczególnymi zawodami medycznymi.
– Ta ustawa o minimalnym wynagrodzeniu spowodowała, że te wynagrodzenia stały się dla pewnych grup zawodowych maksymalne (…) W tej ustawie nie mamy uwzględnionego doświadczenia zawodowego, warunków pracy (…) zostaliśmy trochę tą ustawą, albo może i bardzo, podzieleni.
Problem dotyczy również formy transferowania środków - do 2022 roku szły one „na PESEL”, co zapewniało większą przejrzystość. Obecnie sytuacja, szczególnie szpitali powiatowych, jest trudna. „Powiem, że tak trochę na własne życzenie” – skwitowała przewodnicząca OZZPiP.
Nieprawidłowości w tabeli płac podkreślała też Grażyna Cebula-Kubat:
- „Lekarze specjaliści na umowy o pracę na jednym etacie zarabiają mniej niż lekarze rezydenci, zwłaszcza rezydenci, którzy są po drugim roku specjalizacji priorytetowej (…) Lekarze bez specjalizacji zarabiają mniej niż inne grupy zawodowe, np. stażysta zarabia mniej niż grupa piąta. A to jest lekarz”.
Z kolei Alina Górecka z Naczelnej Rady Aptekarskiej wskazała, że technik farmaceutyczny został w systemie wynagrodzeń sklasyfikowany jako zawód niemedyczny.
- W tej ustawie (…) mamy wiele problemów, jest kwestia kontraktów, które w ogóle pod tą ustawę nie podlegają (…) jest kwestia tutaj różnic, na które wskazują związki zawodowe.
Elżbieta Gellert zaznaczyła, że realna dyskusja o ustawie powinna odbyć się 10 czerwca - podczas zapowiadanego spotkania Zespołu Trójstronnego. Ale jednocześnie wyraziła wątpliwość:
– Ale ja pamiętam od lat, jak była mowa tylko o tej ustawie – zawsze była mowa, że należy ją poprawić, poprawić, bo zawiera dużo nieprawidłowości, czy nieścisłości (…) więc miejmy nadzieję, że tego 10 czerwca faktycznie dojdzie do tego za każdym razem.
politykazdrowotna
